بانک داری موسوم به اسلامی که از سوی خمینی و خمینی زادگان اختراع شد، امری جدای از سیاست پول جهانی نبود؛ یکی از بهانه های اینگونه نام گزاری این نوع بانک داری در ایران به عنوان “اسلامی”، “ربای بانکی” اعلام شده ای بود که ظاهرا در قرآن از رباخواری منع شده است:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ.
ای کسانی که ایمان آورده اید، ربا را دو چندان و چند برابر نخورید.
سوره ی آل عمران - آیه ی ۱۳۰
اما اشتباه نکنید... منظور از این آیه این نیست که “رباخواری نکنید” !! مفسران علوم قرآنی، نام این دست آیه ها را “آیه های محکم” گزاشته اند، زیرا به گفته ی خودشان شنونده و خواننده را بی نیاز از تفسیر و تاویل می نماید و این یعنی منظور آیه از ظاهرش پیداست.
برای درک مغلطه و سفسته ی پنهان در این آیه که همیشه بازیچه ی دست آخوندها بوده و هست و خواهد بود، دو نمونه آورده می شود تا منظور دقیق آن درک شود:
- هرگاه پزشک قرصی برای درمان به شما بدهد و تجویز کند در صورت داشتن درد آن را مصرف کنید اما تاکید نماید که در هر مرتبه بیش از دو بار از آن را مصرف ننمایید، پس شما درک می کنید که همواره مصرف آن قرص ها تا دو عدد مجاز می باشد.
- هنگامی که یک جهانگرد با روادید وارد فرودگاه مقصد می شود، مامور اداره ی مهاجرت با زدن یک مهر بر روی آن به شما اجازه ی ورود می دهد؛ در توضیح آن مهر نوشته می شود که: “دارنده ی این گزرنامه بیش از یک ماه حق ماندن در این کشور را ندارد”. معنای این جمله اینست دارنده ی این گزرنامه بیشینه تا ۳۰ روز مجاز به اقامت در آن کشور می باشد.
از اینرو، آنچه که با توجه به مثال های بالا از این آیه برگرفته می شود، اینست که الله دانا به مومنانش دستور داده ربا را “دو برابر” و “چند برابر” نخورند و معنای صریح این آیه اینست که ربا “تا یک برابر” یعنی “تا صد در صد” شرعا مجاز می باشد و منظور الله از حرام شناختن “ربا”، همانا ربای بیش از صد در صد بوده است.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ.
ای کسانی که ایمان آورده اید، ربا را دو چندان و چند برابر نخورید.
سوره ی آل عمران - آیه ی ۱۳۰
اما اشتباه نکنید... منظور از این آیه این نیست که “رباخواری نکنید” !! مفسران علوم قرآنی، نام این دست آیه ها را “آیه های محکم” گزاشته اند، زیرا به گفته ی خودشان شنونده و خواننده را بی نیاز از تفسیر و تاویل می نماید و این یعنی منظور آیه از ظاهرش پیداست.
برای درک مغلطه و سفسته ی پنهان در این آیه که همیشه بازیچه ی دست آخوندها بوده و هست و خواهد بود، دو نمونه آورده می شود تا منظور دقیق آن درک شود:
- هرگاه پزشک قرصی برای درمان به شما بدهد و تجویز کند در صورت داشتن درد آن را مصرف کنید اما تاکید نماید که در هر مرتبه بیش از دو بار از آن را مصرف ننمایید، پس شما درک می کنید که همواره مصرف آن قرص ها تا دو عدد مجاز می باشد.
- هنگامی که یک جهانگرد با روادید وارد فرودگاه مقصد می شود، مامور اداره ی مهاجرت با زدن یک مهر بر روی آن به شما اجازه ی ورود می دهد؛ در توضیح آن مهر نوشته می شود که: “دارنده ی این گزرنامه بیش از یک ماه حق ماندن در این کشور را ندارد”. معنای این جمله اینست دارنده ی این گزرنامه بیشینه تا ۳۰ روز مجاز به اقامت در آن کشور می باشد.
از اینرو، آنچه که با توجه به مثال های بالا از این آیه برگرفته می شود، اینست که الله دانا به مومنانش دستور داده ربا را “دو برابر” و “چند برابر” نخورند و معنای صریح این آیه اینست که ربا “تا یک برابر” یعنی “تا صد در صد” شرعا مجاز می باشد و منظور الله از حرام شناختن “ربا”، همانا ربای بیش از صد در صد بوده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر