سنجش شاش گاو و شاش شتر در دو دین اسلام و زرتشتی

از هم دستی و دسیسه ی دین فروشان زرتشتی و دین فروشان اسلامی

برای شاش خور کردنتان چه می دانید ؟

بر اساس کتاب های دینی زرتشتی به ویژه "وندیداد"، شاش گاو جایگاهی ویژه در این دین اهورایی دارد؛ هم آن را می نوشند و هم با آن شستشوی مذهبی می کنند (غسل) و... .

هنگامی که زرتشتیان در مورد این آداب دینیشان مورد نکوهش قرار می گیرند، شاش شتر در اسلام را به رخ می کشند، چرا که در اسلام نیز روایت هایی در مورد نوشیدن شاش شتر وجود دارد. به این جهت لازم است جایگاه شاش شتر در میان الله پرستان و شاش گاو در میان زرتشتیان را بررسی نمود و با یکدیگر سنجید.

شاش گاو
آنچه در پی می آید، برگرفته و چکیده ی گفته های زرتشتی پژوه سرشناس "هاشم رضی" است. وی با ذکر مستندات، چنین می گوید:

"گاو در نگاه زرتشتیان، از مقدس ترین جانوران است. شاش گاو نیز جنبه ی تقدس و پاکی دارد، اما تطهیر به هیچ روی جنبه ی گندزدایی و ضدعفونی ندارد. استفاده از شاش گاو به این گستردگی که در ادامه می آید، نه تنها نمی تواند جنبه ی ضد عفونی داشته باشد، بلکه بیماری زا نیز خواهد بود. موبد با آیین ها و تشریفاتی ویژه، در خلال یک دوره ی دراز که دست کم نه شبانه روز به درازا می انجامد !!، باید مراسم پاک سازی مومنی بیچاره که انگ گناهکار بر او خورده است را انجام دهد که بخش اصلی آن شستشوی گناهکار با شاش گاو است.

به گفته ی وندیداد، بهترین جاهای زمین مکان هایی هستند که چارپایان و ستوران بیشتر بشاشند. مرده کش ها پس از حمل جنازه، باید با شاش گاو مرده را بشویند و اگر شاش گاو قحطی آمده بود و یافت نمی شد، با شاش زنان و مردانی که ازدواج با محارم انجام داده اند و در تشییع جنازه شرکت کرده اند، زرتشتی مرده را شستشوی مذهبی دهند.

 
زن باردار که بچه سقط کرده، ناپاک شده است؛ چون "دیو مرده" به رحم او وارد شده و با حلول در جنین، موجب مرگ بچه شده است !!

در این صورت، باید مقداری معین از مخلوط شاش و خاکستر را در رحم یا زهدان زن بریزند تا ناپاکی حاصل از ورود دیو ناپاک، پاک گردد !! همچنین پس از سه شبانه روز، زن باید لخت شده، خود را در نه گودال با شاش گاو غسل دهد. پس از چند شب و روز، باز هم با شاش گاو خود را می شوید و تشریفات پاکیزه سازی بسیار پیچیده و دراز است. اگر مدت خون روش زن به درازا کشید، باید مراسم شستشو با شاش گاو در باره اش اجرا شود.

اگر کسی بیش از حد مجازی که شریعت زرتشت برای او تعیین کرده، به مرده ی انسان یا سگ نزدیک شود، باید تشریفات شستشو با شاش گاو را انجام دهد که بسیار دراز و وقت گیر است. بارها و بارها باید از سوی موبدی اجرا گردد.

کسی که در خواب از او منی خارج شود، گناهکار است و باید کفاره دهد و رخت و بستر آلوده را با شاش گاو بشوید. چون دیو در نطفه ی حلول کرده است و باید تسخیر شود !!

زنی که خون حیض از او خارج می شود، باید خود و جامه را با شاش گاو بشوید. موبدان گوساله ی نری را تا شش ماهگی در شرایطی ویژه تغذیه کرده، آنگاه شاش گوساله را جمع کرده، با خواندن دعاهایی متبرکش می کنند و آن را در آتشکده ها نگاهداری می نمایند تا در مراسم ویژه، برای شفا و دوری از گزند دیوان و بلایا و بیماری ها، به حاضران بنوشانند !!

شب هنگام که بخوابند، هرگاه برخیزند باید دست و روی را با شاش گاو بشویند. هر زرتشتی چون از بازار به خانه آید، باید نخست دست و رخسار را با شاش گاو بشوید و سپس با آب. کسی که نخست دست و روی را به خوبی با شاش گاو نشوید، بلکه از آب استفاده کند، گناهکار است !!"

دانشنامه ی ایران باستان، ج ۳، ر ۱۸۴۴ ـ ۱۸۴۷

دانشنامه ی ایران باستان، ج ۴، ر ۱۹۱۳ ـ ۱۹۱۴

شاش شتر
با بررسی کتاب های حدیث، شماری روایت ها درباره ی شاش شتر را خواهید یافت، اما همگی آنها جنبه ی طبی دارند !! چه ایرادی دارد ؟ در قدیم در صحرای عرعربستان، با این امور پزشکی می کردند. از دید اسلام اهریمنی و بلکه از دید هر خردمندی، خوب است انسان با خوردن و نوشیدن هر چیزی خود را درمان کند، هتا با بدتر از شاش شتر !! این را همه ی خردمندان می فهمند و می پذیرند !!

ـ شخصی از عمام صادق (غ) پرسید:
"آیا کسی می تواند شاش گاو را بنوشد ؟ فرمود: اگر برای درمان به آن نیاز دارد، بنوشد؛ همچنین شاش شتر و گوسپند".
(وسائل الشیعه، ج ۳، ر ۴۱۱، ح ۴۰۰۸)

ـ سماعه می گوید:
"از عمام صادق (غ) در مورد کسی که با نوشیدن شاش شتر و گاو و گوسپند دردش درمان می شود، پرسیدم آیا نوشیدن آن برای او حلال است ؟ فرمود: بله، ایرادی ندارد".
(وسائل الشیعه، ج ۲۵، ر ۱۱۵، ۳۱۳۶۸)

ـ عمام کاظم (غ) فرمود:
"شاش شتر بهتر از شیر آن است".
(وسائل الشیعه، ج ۲۵، ر ۱۱۴، ۳۱۳۶۴)

ظاهرن منظور این نیست که حقیقتن شاش شتر بهتر از شیرش است، بلکه با مبالغه، بدی شیر شتر فهمانده شده است !!

ـ مفضل می گوید:
"از عمام صادق (غ) پرسیدم: "ای پسر پیامبر الله، هنگام راه رفتن، نفس تنگی شدیدی مرا می آزارد تا جایی که گاه در فاصله ی میان خانه ی خود و خانه ی شما، دو بار می نشینم. فرمود: ای مفضل !! برای این عارضه، شاش شتر شیرده بنوش !! مفضل می گوید: من از آن نوشیدم و الله بیماریم را زدود !!"
(طبّ الأئمّة، ر ۱۰۳؛ بحار الانوار، ج ۶۲، ر ۱۸۲، ح ۵)

ـ در مفاتیح الجنان آمده است:
"بیست و یکم ـ در حدیث است که مفضل به خدمت هزرط صادق (غ) شکایت کرد از تنگی نفس و گفت: «اندک راهی که می روم نفسم تنگ می گیرد و می نشینم. فرمود که شاش شتر بنوش تا ساکن شود».
(مفاتیح الجنان، ر ۸۹۹ . این مطلب در حاشیه ی مفاتیح (باقیات الصالحات)، باب ششم است که در فهرست آن، عنوان "دوای تنگی نفس و سرفه" به آن داده شده است، وجود دارد)