در آستانه ی رمضان الکزا هستیم و نزدیک است که خیل صدها ملیونی الله پرستان، بنا به سنتی اسلامی که البته یهودی است، یک ماه خود را به نخوردن و نیاشامیدن بزنند و الله را سپاسگو می شوند که چه قدر تو خوبی که به ما فرصت می دهی درد و رنج فقیران و تنگدستان را برای یک ماه در سال هم که شده بچشیم !!
جماعت الله پرست، کلاهی آنچنان گشاد بر سر خود کشیده است که متوجه نیست که خود به خریت زدن تا چه اندازه رسوا و نخ نماست. هر سال هم این آیه های حماقت و خودپسندی دینی را تکرار می کند که بلکه قرب به حقی چیزی عایدش شود. منظور اینکه مومن الله پرست از برای رضای خدا نیست که در رمضان الکزا موش می گیرد، بلکه در راستای ساز و کار ترس و طمع (جهنم و بهشت)، به امید پاداش موهوم اخروی در آن سوی مرگ است !!
الله پرستی که الگوی روزه گرفتنش را از زرتشتیان و یهودیان وام گرفته است، بدین اغفال خویشتن دل خوش است که یک ماه دو وعده خوردن به جای سه وعده، می تواند او را به مورد رهنمون گردد که تنگدستان و فقیران جامعه چه رنجی از نخوردن و ننوشیدن می کشند !! یعنی هرگز پیش خودش فکر نمی کند چگونه است در هازمانی که زندگی می کند باید فقر وجود داشته باشد که اگر وجود نمی داشت توجیهی هم برای روزه گرفتن کزایی او نبود !!
از اینرو، کلان شیایدان آخوند الله پرست، به خوبی می دانند که اگر بخشی از هازمان را در فقر و نکبت قرار دهند، آنها هم اینکه همیشه پیرو دستورهای ایشان با عنوان اسلام و دین خواهند بود و هم از این دسته از مردم پیراهن عثمانی درست می توانند کرد که به قشر متوسط حلقه به گوش سخن کلان شیادان دین و عقل در چشمان خودروشنفکر پندار مرتجعی که خود را "روشنفکر دینی" لقب داده اند، این را یادآور شوند و بلکه القا کنند که ببینید... اینست حکمت روزه که اگر بگیرید می توانید درد و رنج و گرسنگی آن همسایه و آن همشهری و آن هم میهن و آن هم نوعت را - برای تنها یک ماه و نه بیشتر چون لازم نیست !! - بچشی و خودت را جای او بگزاری تا سال بعد !!
یعنی سال بعد هم همین داستان کزایی ادامه دارد !! و هیچ یک از اینها آیا از خودش نمی پرسد آخر چرا باید در ایرانی بدین ثروت هنگفت، مردمش گرسنه باشند و زنانشان تا این حد به فساد کشیده شوند و جوانانشان به اعتیاد و دزدی و ناروایی های دیگر روی آورند ؟؟!!
مگر می شود یک ملت را یک عمر آزگار در گرسنگی و بدبختی و فقر تحمیلی فرو برد، اما صدای روشن ضمیری، رستم منشی یا دست کم بحلول دیوانه ای درنیاید که آخر خاک بر سر کوچک و بزرگتان، در بهترین آشیانه ها می خورید و می چاپید و در رخت خواب می رزمید، آنگاه آیه های کزا و کزای قرآنی به ذهن تهی و گشاد خلایق می ریزید که نخوردن و نیاشامیدن از برای الله موهوم ثواب دارد ؟!
پا را از گلیمتان درازتر کرده اید که افزون بر ثواب، سود و خاصیت پزشکی هم دارد ؟؟؟؟ یعنی اگر یک خودرو را روزه دهیم و رادیاتورش را آب نریزیم تا سر افطار کزایی، او به سلامت ما را به مقصد می رساند یا داغ می کند و موتور جام می نماید ؟؟
تا هنگامی که این امت هنوز اینقدر احمقند که خودشان به دست خودشان روزه می گیرند و خودشان خم می شوند که توی آخوند حرامزاده ی مفت خواره ی خمس و زکات خور نشسته بر ثروت گورها مرده های عرب، بر گرده ی شان پالان بیندازی، حقشان است که حکومت کنی و حقمان است که علیهت بنویسیم و اقدام کنیم.
مرگ بر اسلام این روزگار، تفاوتی با مرگ بر جمهوری اسلامی ندارد؛ زیرا مرگ بر جمهوری اسلامی یک هنجار است.
روزه گرفتن از برای نخوردن و نیاشامیدن، به همان اندازه ابلهانه است که هیچ روزه ای برای دروغ نگفتن، دزدی نکردن، اختلاس نکردن، تجاوز نکردن به عنف، فحش و ناسزا ندادن، تهمت و افترا نزدن، دسیسه و توطئه نچیدن و کینه ورزی و نفرت پراکنی نکردن، اساسن در قاموس هیچ دینی نیست !!
یعنی اسلام کزا نیز، همچون دیگر ادیان مسخره و ضد بشری، هیچ گاه به این فکر نیفتاده که بیاید و برای این همه مهم جریمه و ثواب بگزارد و روزه بتراشد، اما چون عربش پیغمبری خودخوانده در صحرایی لم یزرع و جوشان بوده است که سنگ از فرط آتش گرما چاک چاک می شود، به خرد این یابو (ص) رسیده است که بگزار تا مردمان را به این بیراهه بفریبم که نخوردن و نیاشامیدن آنها را به خوشبختی و قرب به حق الکزا می رساند !! تاریخ خوب به گوش ما رسانده است که هتا تو همه ی شما گدا زادگان بی مقدار عرب، در همان ۱۴۰۰ سال پیش از فرط گرسنگی و دفع آن، بر شکمبه های خود سنگ می بستید !!
دست کم عرضه داشته باشید از برای ادای فریضه ی کزایی روزه از آخوندها طلب پول کنید !! بگویید هر روز که روزه اید، رژیم باید هر تن از شما را ۱۰۰ هزار تومان پاداش زمینی دهد که به فکر فقیران هستید. چگونه است که اگر روزه را نگیری یا بشکنی، به ازای هر روز آن باید ۶۰ روز روزه بگیری ؟! چگونه است که نگرفتنش جریمه ی زمینی دارد اما گرفتنش سود و حساب زمینی ندارد ؟؟؟؟ یعنی یک امت ۱۴۰۰ ساله ای هستید که هنوز معادله ی ساده ی دو دو تا چارتایش را هم متوجه نشیده اید !!
این چکامه ی متین از ادیب پارسی "عبید زاکانی" پیشکش اهل خرد:
جماعت الله پرست، کلاهی آنچنان گشاد بر سر خود کشیده است که متوجه نیست که خود به خریت زدن تا چه اندازه رسوا و نخ نماست. هر سال هم این آیه های حماقت و خودپسندی دینی را تکرار می کند که بلکه قرب به حقی چیزی عایدش شود. منظور اینکه مومن الله پرست از برای رضای خدا نیست که در رمضان الکزا موش می گیرد، بلکه در راستای ساز و کار ترس و طمع (جهنم و بهشت)، به امید پاداش موهوم اخروی در آن سوی مرگ است !!
الله پرستی که الگوی روزه گرفتنش را از زرتشتیان و یهودیان وام گرفته است، بدین اغفال خویشتن دل خوش است که یک ماه دو وعده خوردن به جای سه وعده، می تواند او را به مورد رهنمون گردد که تنگدستان و فقیران جامعه چه رنجی از نخوردن و ننوشیدن می کشند !! یعنی هرگز پیش خودش فکر نمی کند چگونه است در هازمانی که زندگی می کند باید فقر وجود داشته باشد که اگر وجود نمی داشت توجیهی هم برای روزه گرفتن کزایی او نبود !!
از اینرو، کلان شیایدان آخوند الله پرست، به خوبی می دانند که اگر بخشی از هازمان را در فقر و نکبت قرار دهند، آنها هم اینکه همیشه پیرو دستورهای ایشان با عنوان اسلام و دین خواهند بود و هم از این دسته از مردم پیراهن عثمانی درست می توانند کرد که به قشر متوسط حلقه به گوش سخن کلان شیادان دین و عقل در چشمان خودروشنفکر پندار مرتجعی که خود را "روشنفکر دینی" لقب داده اند، این را یادآور شوند و بلکه القا کنند که ببینید... اینست حکمت روزه که اگر بگیرید می توانید درد و رنج و گرسنگی آن همسایه و آن همشهری و آن هم میهن و آن هم نوعت را - برای تنها یک ماه و نه بیشتر چون لازم نیست !! - بچشی و خودت را جای او بگزاری تا سال بعد !!
یعنی سال بعد هم همین داستان کزایی ادامه دارد !! و هیچ یک از اینها آیا از خودش نمی پرسد آخر چرا باید در ایرانی بدین ثروت هنگفت، مردمش گرسنه باشند و زنانشان تا این حد به فساد کشیده شوند و جوانانشان به اعتیاد و دزدی و ناروایی های دیگر روی آورند ؟؟!!
مگر می شود یک ملت را یک عمر آزگار در گرسنگی و بدبختی و فقر تحمیلی فرو برد، اما صدای روشن ضمیری، رستم منشی یا دست کم بحلول دیوانه ای درنیاید که آخر خاک بر سر کوچک و بزرگتان، در بهترین آشیانه ها می خورید و می چاپید و در رخت خواب می رزمید، آنگاه آیه های کزا و کزای قرآنی به ذهن تهی و گشاد خلایق می ریزید که نخوردن و نیاشامیدن از برای الله موهوم ثواب دارد ؟!
پا را از گلیمتان درازتر کرده اید که افزون بر ثواب، سود و خاصیت پزشکی هم دارد ؟؟؟؟ یعنی اگر یک خودرو را روزه دهیم و رادیاتورش را آب نریزیم تا سر افطار کزایی، او به سلامت ما را به مقصد می رساند یا داغ می کند و موتور جام می نماید ؟؟
تا هنگامی که این امت هنوز اینقدر احمقند که خودشان به دست خودشان روزه می گیرند و خودشان خم می شوند که توی آخوند حرامزاده ی مفت خواره ی خمس و زکات خور نشسته بر ثروت گورها مرده های عرب، بر گرده ی شان پالان بیندازی، حقشان است که حکومت کنی و حقمان است که علیهت بنویسیم و اقدام کنیم.
مرگ بر اسلام این روزگار، تفاوتی با مرگ بر جمهوری اسلامی ندارد؛ زیرا مرگ بر جمهوری اسلامی یک هنجار است.
روزه گرفتن از برای نخوردن و نیاشامیدن، به همان اندازه ابلهانه است که هیچ روزه ای برای دروغ نگفتن، دزدی نکردن، اختلاس نکردن، تجاوز نکردن به عنف، فحش و ناسزا ندادن، تهمت و افترا نزدن، دسیسه و توطئه نچیدن و کینه ورزی و نفرت پراکنی نکردن، اساسن در قاموس هیچ دینی نیست !!
یعنی اسلام کزا نیز، همچون دیگر ادیان مسخره و ضد بشری، هیچ گاه به این فکر نیفتاده که بیاید و برای این همه مهم جریمه و ثواب بگزارد و روزه بتراشد، اما چون عربش پیغمبری خودخوانده در صحرایی لم یزرع و جوشان بوده است که سنگ از فرط آتش گرما چاک چاک می شود، به خرد این یابو (ص) رسیده است که بگزار تا مردمان را به این بیراهه بفریبم که نخوردن و نیاشامیدن آنها را به خوشبختی و قرب به حق الکزا می رساند !! تاریخ خوب به گوش ما رسانده است که هتا تو همه ی شما گدا زادگان بی مقدار عرب، در همان ۱۴۰۰ سال پیش از فرط گرسنگی و دفع آن، بر شکمبه های خود سنگ می بستید !!
دست کم عرضه داشته باشید از برای ادای فریضه ی کزایی روزه از آخوندها طلب پول کنید !! بگویید هر روز که روزه اید، رژیم باید هر تن از شما را ۱۰۰ هزار تومان پاداش زمینی دهد که به فکر فقیران هستید. چگونه است که اگر روزه را نگیری یا بشکنی، به ازای هر روز آن باید ۶۰ روز روزه بگیری ؟! چگونه است که نگرفتنش جریمه ی زمینی دارد اما گرفتنش سود و حساب زمینی ندارد ؟؟؟؟ یعنی یک امت ۱۴۰۰ ساله ای هستید که هنوز معادله ی ساده ی دو دو تا چارتایش را هم متوجه نشیده اید !!
این چکامه ی متین از ادیب پارسی "عبید زاکانی" پیشکش اهل خرد:
هر که را آتش این روزه ی سی روزه بسوخت
مرهمش شمع و شرابست و دوا چنگ و رباب
وانکه امروز عذاب رمضان دیده بود
من بر آنم که به دوزخ نکشد بار عذاب
باده در جام طرب ریز که شوال آمد
موسم وعظ بشد نوبت قوال آمد
وقت آنست دگر باره که می نوش کنیم
روزه و وتر و تراویح فراموش کنیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر