سخنرانی آخوند "حسن روحانی" درباره ی ۱۸ تیر ۷۸:
"اینها پست تر از آن هستند که برانداز نام گیرند".
در حالی که در آن زمان بسیاری از شاهدان عینی خبر از ضرب و شتم و سرکوب شدید دانشجویان و معترضان از سوی مزدوران امنیتی و لباس شخصی ها می دانند، آخوند پدر خوانده حسن روحانی، این معترضان را "اوباش" خوانده و گفته بود:
"اگر منع مسئولین نبود، جوانان و مردم غیور و انقلابی با این عناصر اوباش به شدید ترین وجه برخورد می کردند و آنها را به سزای اعمالشان می رساندند".
این فرتور "عزت الله ابراهیم نژاد" است، دانشجویی که در نتیجه ی فرمان حمله به کوی دانشگاه به دست چماقداران حزب الله کشته شد. پاسدار "محمد باقر قالیباف" و آخوند "حسن روحانی"، عناصر و فرماندهان شناخته شده ی یورش به دانشگاه و خوابگاه دانشجویان هستند. در ۱۸ تیر ۷۸، پاسدار "مسعود ده نمکی" به یاری قالیباف و حسن روحانی آمده بود و برای یورش به خوابگاه دانشجویان هم میهن، چماقداران و قداره بندان را هدایت می کرد.
اما او تنها شهید آزادی خواه نبود. ده ها تن از دانشجویان و جوانان کشور در آن روزگار به دست رژیم کشتار و مفقود و صدها تن دیگر شکنجه و زندانی شدند. از آن میان، یکی از تلخ ترین رویدادها برای "سعید زینالی" روی داد. ۱۸ تیر ۱۳۷۸ را فراموش نکنیم. سعید زینالی در جریان ۱۸ تیر ۷۸ یورش تروریستی رژیم به کوی دانشگاه، در خانه اش بازداشت شد و در زندان در زیر شکنجه جان باخت. اما تاکنون رژیم نه زنده ی او را تحویل خانواده اش داده است و نه پیکر بی جان وی را !! مادر سعید ۱۹ سال است چشم انتظار است...
باز ۱۸ تیر و باز یادی باید از "قیام شاهرخی" (کودتای نوژه) و باز بغضی چون نیزه در گلو که در آن جنبش میهن پرستانه و خونین و به فرمان نخست وزیر زنده یاد "شاهپور بختیار"، ۵۰۰ تن از بهترین و دلاور ترین فرزندان ایران زمین به دست این رژیم خونخوار به خاک و خون غلتیتند و خانواده هایشان آواره شدند، آن هم تنها و تنها به خاطر اینکه عاشق ایران بودند.
این فرتور "عزت الله ابراهیم نژاد" است، دانشجویی که در نتیجه ی فرمان حمله به کوی دانشگاه به دست چماقداران حزب الله کشته شد. پاسدار "محمد باقر قالیباف" و آخوند "حسن روحانی"، عناصر و فرماندهان شناخته شده ی یورش به دانشگاه و خوابگاه دانشجویان هستند. در ۱۸ تیر ۷۸، پاسدار "مسعود ده نمکی" به یاری قالیباف و حسن روحانی آمده بود و برای یورش به خوابگاه دانشجویان هم میهن، چماقداران و قداره بندان را هدایت می کرد.
اما او تنها شهید آزادی خواه نبود. ده ها تن از دانشجویان و جوانان کشور در آن روزگار به دست رژیم کشتار و مفقود و صدها تن دیگر شکنجه و زندانی شدند. از آن میان، یکی از تلخ ترین رویدادها برای "سعید زینالی" روی داد. ۱۸ تیر ۱۳۷۸ را فراموش نکنیم. سعید زینالی در جریان ۱۸ تیر ۷۸ یورش تروریستی رژیم به کوی دانشگاه، در خانه اش بازداشت شد و در زندان در زیر شکنجه جان باخت. اما تاکنون رژیم نه زنده ی او را تحویل خانواده اش داده است و نه پیکر بی جان وی را !! مادر سعید ۱۹ سال است چشم انتظار است...
باز ۱۸ تیر و باز یادی باید از "قیام شاهرخی" (کودتای نوژه) و باز بغضی چون نیزه در گلو که در آن جنبش میهن پرستانه و خونین و به فرمان نخست وزیر زنده یاد "شاهپور بختیار"، ۵۰۰ تن از بهترین و دلاور ترین فرزندان ایران زمین به دست این رژیم خونخوار به خاک و خون غلتیتند و خانواده هایشان آواره شدند، آن هم تنها و تنها به خاطر اینکه عاشق ایران بودند.
ما گر ز سر بریده می ترسیدیم، در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر