۱۳۹۸ اردیبهشت ۱۷, سه‌شنبه

گفتاوردی از ورجاوند جاوید نام زنده یاد کسروی تبریزی

به یادمان زنده یادان جاویدنام کسروی تبریزی، فریدون فرخزاد، شاهپور بختیار و ندا آقا سلطان
گزشته از این، در دین اسلام، به ویژه در کیش شیعی، در صوفی گری و در مانندهای اینها، راه هوس بازی و خودخواهی به روی هر کسی باز است. هر کسی می تواند دلخواه خود را پیدا کند و به نام دین با آن راه برود. یک مرد آزمند می تواند از هر راهی که توانست پول جمع آوری بکند و تنها به آن بسنده نماید که کمی به ملایان بدهد و اندیشه ی خود را آسوده گرداند. یک مرد تنبل می تواند بیکار زندگی کند و نان از دسترنج دیگران بخورد و نام آن را پارسایی یا درویشی گزارد.

یک مرد دولتی بی آزرم (بی شرف) می تواند صد دزدی و ناپاکی بکند و با هواداری از دین، روی خود را سپید گرداند. یک مرد بدنهاد می تواند ابزار دست بیگانگان باشد وعنوان آن را دینداری گزارد.


یک دینی که گوهر خود را از دست داده و سامانش به هم خورده، بدینسان ابزار دست هوس بازان و خودخواهان و بدکاران گردد. در این باره به سخن درازی نیاز است که در اینجا فرصت نیست. پس از همه ی اینها، چه این دستگاه اسلام نام و چه مسیحی گری و چه دیگر دین ها، امروز زیان بسیار بزرگی را به جهان می دارند و آن اینکه، در سایه ی آلودگی با افسانه ها و ناسازگاری با دانش ها و در نتیجه ی آنکه زمانشان گزشته است، مایه ی رمیدن مردمان از دین می باشد.

این درد بزرگی است که جهان امروز گرفتار آن است. چنانکه گفته ایم، از زمانی که جنبش دانش ها رخ داده، مردمان دسته دسته از دین روی گردانیده اند و اینان نه تنها از مسیحی گری یا از اسلام یا از جهودی گری، بلکه از هر گونه دینی گریزان می باشند. دراندیشه ی آنان، دین جز یک چیز بی بنیادی نیست که در برابر دانش ها از میان خواهد رفت و در این باره کتاب های بسیار نوشته اند. در جاهای دیگری (کتاب ورجاوند بنیاد) ما این را روشن گردانیده ایم که آدمیان ازروزی که به روی زمین پیدا شده اند، همیشه رو به سوی بهتری و پیشرفت داشته اند.


چیزی که هست، پیشرفت آدمی همیشه باید از راه دانش ها باشد، وگرنه سودی دردست نخواهد بود.

این زیان از آن دستگاه و از مانندهایش، درخور چشم پوشی نیست. اینها مایه ی بی راهی مردمان می گردند. اینها سنگ راه پیشرفت می باشند. اینها باید از میان برخیزند و جهان از اینها سترده (پاک) گردد. هیچ گاه نباید چنین باشد که برای چند دستگاه بی ارج و بی پا، جهان از پیشرفت باز بماند. این است معنی آنچه برای دین بارگان می گوییم: 

"هتا خدایت هم از اسلام و همچنین از مانندهایش بیزار است".

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر