سنجشی میان شرکت نستله و صنایع پتروشیمی و نفت ایران
در این فرتور اعتراض مردم شهری در آمریکا را می بینید که نسبت به بهره کشی و انحصار منابع آب این شهر از سوی شرکت فراملیتی نستله معترضند و بازپس گیری منابع آبی منطقه ی خود را از حقوق دمکوراتیک خود می دانند. شرکت چند ملیتی نستله با انحصار تلبی، پیمان نامه ای را با مقامات شهری بسته است که به این شرکت اجازه ی بهره کشی اختصاصی از درصدی معین منابع آب این منطقه را برای ۴۵ سال آینده در اختیار این شرکت خصوصی قرار می دهد.
و اما خواننده ی آریایی را به اینها چه کار ؟ عنصر فلج و بی تفاوت ایرانی چه می داند در صنایع پتروشیمی و نفت در ایران چه می گزرد ؟ آنقدر هست که هنوز خوانندگان بسیاری در این توهمند که شرکت نفت و گاز و صنایع پتروشیمی در ایران، دولتی هستند !! نه این شرکت ها خصوصی سازی شده اند و خصوصی بدان معنا که هنوز در چمبره ی دولتی است اما از سوی افراد حقیقی که در واقع مزدوران رژیم در بهره کشی اقتصادی و منابع ملی ایرانند.
برای نمونه، شرکت پتروشیمی شیراز که در میان مرودشت و شیراز جای دارد، با در دست داشتن ۸۳% منابع آبی شهر که عمدتن از سد درودزن تامین می شود، به تنهایی چندین برابر نیاز مردم شهر و منطقه، از آب آنجا استفاده می کند؛ انحصاری که از سوی مقامات رژیم به شکلی انحصاری در اختیار این شرکت پتروشیمی قرار گرفته است.
نکته اینست که چرا منابع نفتی و گازی که بر اساس قانون اساسی جزو ثروت های ملی تلقی شده اند باید انحصارن در اختیار شرکت های خصوصی شده ی پتروشیمی قرار بگیرند تا نفت خامی که ارزشی به مراتب پایین تر از مواد پتروشیمی دارد، به کالاهایی بس گران قیمت تر تبدیل شود، آن هم با رانت و انحصار تلبی، و تنها چیزی که عاید مردم منطقه و کشور می شود هوای آلوده ای است که از این کارخانه به سوی شهر روانه می شود ؟؟
کارخانه ی پتروشیمی شیراز از ثروت شما به جیب شخصی خود می ریزد، از آب شما بهره برداری اختصاصی و انحصار تلبانه می کند و از این راه ثروتی هنگفت به جیب اربابان ضد ایرانی و ضد مردمی رژیم ولایت فقیه می ریزد.
ایران در حال مبارزه با کاپیتالیسم نیست، از نوکران نظم نوین جهانی است.
دا/۸
در این فرتور اعتراض مردم شهری در آمریکا را می بینید که نسبت به بهره کشی و انحصار منابع آب این شهر از سوی شرکت فراملیتی نستله معترضند و بازپس گیری منابع آبی منطقه ی خود را از حقوق دمکوراتیک خود می دانند. شرکت چند ملیتی نستله با انحصار تلبی، پیمان نامه ای را با مقامات شهری بسته است که به این شرکت اجازه ی بهره کشی اختصاصی از درصدی معین منابع آب این منطقه را برای ۴۵ سال آینده در اختیار این شرکت خصوصی قرار می دهد.
و اما خواننده ی آریایی را به اینها چه کار ؟ عنصر فلج و بی تفاوت ایرانی چه می داند در صنایع پتروشیمی و نفت در ایران چه می گزرد ؟ آنقدر هست که هنوز خوانندگان بسیاری در این توهمند که شرکت نفت و گاز و صنایع پتروشیمی در ایران، دولتی هستند !! نه این شرکت ها خصوصی سازی شده اند و خصوصی بدان معنا که هنوز در چمبره ی دولتی است اما از سوی افراد حقیقی که در واقع مزدوران رژیم در بهره کشی اقتصادی و منابع ملی ایرانند.
برای نمونه، شرکت پتروشیمی شیراز که در میان مرودشت و شیراز جای دارد، با در دست داشتن ۸۳% منابع آبی شهر که عمدتن از سد درودزن تامین می شود، به تنهایی چندین برابر نیاز مردم شهر و منطقه، از آب آنجا استفاده می کند؛ انحصاری که از سوی مقامات رژیم به شکلی انحصاری در اختیار این شرکت پتروشیمی قرار گرفته است.
نکته اینست که چرا منابع نفتی و گازی که بر اساس قانون اساسی جزو ثروت های ملی تلقی شده اند باید انحصارن در اختیار شرکت های خصوصی شده ی پتروشیمی قرار بگیرند تا نفت خامی که ارزشی به مراتب پایین تر از مواد پتروشیمی دارد، به کالاهایی بس گران قیمت تر تبدیل شود، آن هم با رانت و انحصار تلبی، و تنها چیزی که عاید مردم منطقه و کشور می شود هوای آلوده ای است که از این کارخانه به سوی شهر روانه می شود ؟؟
کارخانه ی پتروشیمی شیراز از ثروت شما به جیب شخصی خود می ریزد، از آب شما بهره برداری اختصاصی و انحصار تلبانه می کند و از این راه ثروتی هنگفت به جیب اربابان ضد ایرانی و ضد مردمی رژیم ولایت فقیه می ریزد.
ایران در حال مبارزه با کاپیتالیسم نیست، از نوکران نظم نوین جهانی است.
دا/۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر