همسر خداوند، آشرا (Asherah)، یک خدای باروری قدرتمند بوده است. بنا بر گفته های یک پژوهشگر از آکسفورد، خدا همسری به نام آشرا داشته که بر اساس دفتر پادشاهان در تورات، (Book of Kings) در کنار یهوه در معبدش در اسراییل پرستش می شده است.
در ۱۹۶۷، رافائل پاتای (Raphael Patai) نخستین تاریخ شناسی بود که عنوان کرد اسراییلیان در گزشته یهوه و آشرا را با هم می پرستیدند. این نظریه به شوند بررسی های فرانسیسکا استاوراکوپولو (Francesca Stavrakopoulou) توجهات تازه ای را به خود جلب کرد، کسی که کار خود را از آکسفورد آغاز کرد و هم اکنون در بخش خداشناسی و مذهب در دانشگاه اکستر (Exeter) یک سخنران ارشد است.
داده هایی که در کتاب ها، مقالات و نامه های روزنامه نگاری استاوراکوپولو به دست داده شده اند، اساس یک دسته مستندات سه رویکری قلمداد می شوند که هم اکنون در اروپا به بحث گزاشته شده اند، جایی که او به تحلیل ارتباط یهوه و آشرا می پردازد.
استاوراکوپولو در یکی از رسانه های انگل ستان عنوان کرد "شما ممکن است او را به نام های یهوه، الله یا God بشناسید، اما یهودیان، مسلمانان و مسیحیان، مردم ادیان بزرگ ابراهیمی، همگی در این مورد اتفاق نظر دارند: او تنها یک نفر است. او یک شمایل بی همتاست، یکتا، آفریننده ی جهان، نه یک خدا در میان خدایانی دیگر... یا موارد دیگری که ما دوست داریم به آن اعتقاد داشته باشیم".
او افزود: "پس از سال ها پژوهش در زمینه ی تاریخ و مذهب اسراییل، من به تصویری رنگارنگ و متناقض، چیزی که می تواند به دید برخی ناراحت کننده بیاید دست یافته ام، این که خداوند یک همسر دارد".
استاوراکوپولو مبنای نظریه اش را بر متون کهن بنا نهاده است، شمایل ها و ضد تلسم هایی متعلق به گزشته که در شهر ساحلی اوگاریت متعلق به کنعانیان، که امروزه سوریه نامیده می شود، کشف شده اند. تمامی این چیزهای باستانی این نکته را فاش می کنند که آشرا یک خدای باروری قدرتمند بوده است.
بر اساس گفته های استاوراکوپولو ارتباط آشرا با یهوه افزون بر انجیل در نوشته هایی بر روی کتیبه ای متعلق به سده ی هشتم پیش از میلاد در صحرای سینا نیز ذکر شده است. "در اینجا شواهدی وجود دارد که یهوه و آشرا را به عنوان یک زوج الهی معرفی می کند و اکنون متون یکسان بسیاری از آن زمان کشف شده اند که تمامی آنها به این نظریه که خدای انجیل زمانی همسر داشته قوت می بخشند".
استاوراکوپولو همچنین باور دارد: "انجیل اینگونه بیان می کند که ایزد بانو آشرا در ستایشگاه یهوه در اورشلیم پرستش می شده است. در کتاب پادشاهان، به ما گفته می شود که تندیسی از آشرا در ستایشگاه قرار داشت و کارکنان زن ستایشگاه برای او منسوجاتی مربوط به تشریفات مذهبی می دوختند".
جی. ادوارد رایت (J. Edward Wright) نماینده ی مرکز مطالعات یهودیان آریزونا و بنیاد باستان شناسی آلبرایت، به شبکه خبری دیسکاوری نیوز گفت که او با متون گوناگون عبری که از آشرا در کنار یهوه یاد کرده اند، موافق است.
او افزود: "آشرا به کلی از سوی ویراستاران مذکر، از انجیل حذف نشده است، آثار او باقی مانده اند و بر اساس این آثار، شواهد باستان شناسی و اشاراتی در مورد او در متونی از مرزهای یهودا و اسراییل، می توانیم نقش او را در مذاهب جنوب شرقی مدیترانه بازسازی کنیم".
رایت ادامه می دهد: "آشرا که در خاور نزدیک باستان با اسم های گوناگون دیگری همچون آستارتا (ایشتر یا آرتمیس) و ایشتار شناخته می شد، یک خدای مهم محسوب می شد، کسی که هم مقتدر بود و هم پرورش دهنده".
رایت می گوید "بسیاری از ترجمه های انگل ایسی ترجیح می دهند "آشرا" را به عنوان "درخت مقدس" ترجمه کنند؛ به دید می رسد بخشی از آن از یک نیاز امروزی می آید که به روشنی از روایات انجیل الهام گرفته تا دوباره آشرا را در پس پرده ای پنهان کند".
آرون برادی (Aaron Brody)، گرداننده ی موزه ی بید (Bade) و دانشیار انجیل و باستان شناسی در مدرسه ی ادیان اقیانوس آرام گفت: "مطالبی که در ارتباط با ایزد بانو آشرا باشند، در انجیل عبری (عهد عتیق) بسیار نادر هستند و از سوی مولفان باستان که این متون را گردآوری کرده اند ویرایش شده اند".
او افزود: "هتا گفته شده که آشرا به عنوان یک درخت نمادین، تکه تکه شده و در بیرون از ستایشگاه سوزانده شده است، آن هم به دستور فرمانروایانی که قصد داشتند دینشان را خالص کنند و بر روی پرستش یک خدای یکتای مذکر یعنی یهوه، تمرکز کنند".
برادی به دیسکاوری نیوز گفت اسراییلیان باستان چند خدایی بودند، "تنها با کمینه ی کوچکی که پیش از رویدادهای تاریخی ۵۸۶ پیش از میلاد، یهوه را به تنهایی می پرستیدند. در آن سال اجماعی از نخبگان در یهودیه به بابل تبعید شدند و ستایشگاه اورشلیم ویران شد". برادی افزود: "این رخداد به شکل گیری به یک دیدگاه جهانی یکتا پرستی سخت گیرانه ی گسترده تری منجر شد: یک خدا نه تنها برای یهودیه، بلکه برای تمامی ملت ها".
در ۱۹۶۷، رافائل پاتای (Raphael Patai) نخستین تاریخ شناسی بود که عنوان کرد اسراییلیان در گزشته یهوه و آشرا را با هم می پرستیدند. این نظریه به شوند بررسی های فرانسیسکا استاوراکوپولو (Francesca Stavrakopoulou) توجهات تازه ای را به خود جلب کرد، کسی که کار خود را از آکسفورد آغاز کرد و هم اکنون در بخش خداشناسی و مذهب در دانشگاه اکستر (Exeter) یک سخنران ارشد است.
داده هایی که در کتاب ها، مقالات و نامه های روزنامه نگاری استاوراکوپولو به دست داده شده اند، اساس یک دسته مستندات سه رویکری قلمداد می شوند که هم اکنون در اروپا به بحث گزاشته شده اند، جایی که او به تحلیل ارتباط یهوه و آشرا می پردازد.
استاوراکوپولو در یکی از رسانه های انگل ستان عنوان کرد "شما ممکن است او را به نام های یهوه، الله یا God بشناسید، اما یهودیان، مسلمانان و مسیحیان، مردم ادیان بزرگ ابراهیمی، همگی در این مورد اتفاق نظر دارند: او تنها یک نفر است. او یک شمایل بی همتاست، یکتا، آفریننده ی جهان، نه یک خدا در میان خدایانی دیگر... یا موارد دیگری که ما دوست داریم به آن اعتقاد داشته باشیم".
او افزود: "پس از سال ها پژوهش در زمینه ی تاریخ و مذهب اسراییل، من به تصویری رنگارنگ و متناقض، چیزی که می تواند به دید برخی ناراحت کننده بیاید دست یافته ام، این که خداوند یک همسر دارد".
استاوراکوپولو مبنای نظریه اش را بر متون کهن بنا نهاده است، شمایل ها و ضد تلسم هایی متعلق به گزشته که در شهر ساحلی اوگاریت متعلق به کنعانیان، که امروزه سوریه نامیده می شود، کشف شده اند. تمامی این چیزهای باستانی این نکته را فاش می کنند که آشرا یک خدای باروری قدرتمند بوده است.
بر اساس گفته های استاوراکوپولو ارتباط آشرا با یهوه افزون بر انجیل در نوشته هایی بر روی کتیبه ای متعلق به سده ی هشتم پیش از میلاد در صحرای سینا نیز ذکر شده است. "در اینجا شواهدی وجود دارد که یهوه و آشرا را به عنوان یک زوج الهی معرفی می کند و اکنون متون یکسان بسیاری از آن زمان کشف شده اند که تمامی آنها به این نظریه که خدای انجیل زمانی همسر داشته قوت می بخشند".
استاوراکوپولو همچنین باور دارد: "انجیل اینگونه بیان می کند که ایزد بانو آشرا در ستایشگاه یهوه در اورشلیم پرستش می شده است. در کتاب پادشاهان، به ما گفته می شود که تندیسی از آشرا در ستایشگاه قرار داشت و کارکنان زن ستایشگاه برای او منسوجاتی مربوط به تشریفات مذهبی می دوختند".
جی. ادوارد رایت (J. Edward Wright) نماینده ی مرکز مطالعات یهودیان آریزونا و بنیاد باستان شناسی آلبرایت، به شبکه خبری دیسکاوری نیوز گفت که او با متون گوناگون عبری که از آشرا در کنار یهوه یاد کرده اند، موافق است.
او افزود: "آشرا به کلی از سوی ویراستاران مذکر، از انجیل حذف نشده است، آثار او باقی مانده اند و بر اساس این آثار، شواهد باستان شناسی و اشاراتی در مورد او در متونی از مرزهای یهودا و اسراییل، می توانیم نقش او را در مذاهب جنوب شرقی مدیترانه بازسازی کنیم".
رایت ادامه می دهد: "آشرا که در خاور نزدیک باستان با اسم های گوناگون دیگری همچون آستارتا (ایشتر یا آرتمیس) و ایشتار شناخته می شد، یک خدای مهم محسوب می شد، کسی که هم مقتدر بود و هم پرورش دهنده".
رایت می گوید "بسیاری از ترجمه های انگل ایسی ترجیح می دهند "آشرا" را به عنوان "درخت مقدس" ترجمه کنند؛ به دید می رسد بخشی از آن از یک نیاز امروزی می آید که به روشنی از روایات انجیل الهام گرفته تا دوباره آشرا را در پس پرده ای پنهان کند".
آرون برادی (Aaron Brody)، گرداننده ی موزه ی بید (Bade) و دانشیار انجیل و باستان شناسی در مدرسه ی ادیان اقیانوس آرام گفت: "مطالبی که در ارتباط با ایزد بانو آشرا باشند، در انجیل عبری (عهد عتیق) بسیار نادر هستند و از سوی مولفان باستان که این متون را گردآوری کرده اند ویرایش شده اند".
او افزود: "هتا گفته شده که آشرا به عنوان یک درخت نمادین، تکه تکه شده و در بیرون از ستایشگاه سوزانده شده است، آن هم به دستور فرمانروایانی که قصد داشتند دینشان را خالص کنند و بر روی پرستش یک خدای یکتای مذکر یعنی یهوه، تمرکز کنند".
برادی به دیسکاوری نیوز گفت اسراییلیان باستان چند خدایی بودند، "تنها با کمینه ی کوچکی که پیش از رویدادهای تاریخی ۵۸۶ پیش از میلاد، یهوه را به تنهایی می پرستیدند. در آن سال اجماعی از نخبگان در یهودیه به بابل تبعید شدند و ستایشگاه اورشلیم ویران شد". برادی افزود: "این رخداد به شکل گیری به یک دیدگاه جهانی یکتا پرستی سخت گیرانه ی گسترده تری منجر شد: یک خدا نه تنها برای یهودیه، بلکه برای تمامی ملت ها".
ترجمه: کامورا
ویرایش: داریوش افشار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر