تجربه ی نزدیک به مرگ که به عنوان خلسه ی پیش از مرگ عارفانه نیز از آن یاد می شود، یک تجربه ی شخصی است. احساس شناور بودن، سکوت کامل، احساس امنیت و گرما، تجربه ی از هم پاشیدگی، دیدن تونل، دیدن نور، دیدن بستگان درگزشته و .... را شامل می شود. این تجربه رفتن به کالبد اختری می باشد و رها شدن از فردیدهای بعد فیزیکی. نظریه های گوناگون روان شناسانه، فیزیولوژیکی، عصب شناختی و اهورایی برای توجیه این پدیده به دست شده اند. این پدیده همچنان از موضوعات مورد بررسی علمی است. پژوهش هایی که در قلمروی دانش اعصاب در مورد تجربه ی نزدیک به مرگ انجام شده، چنین نشان داده است که این تجربه در واقع یک حالت توهم است که در اثر عوامل گوناگون فیزیولوژیکی و روانشناختی رخ می‌دهد.
تجربه ی نزدیک به مرگ پدیده‌ای است که در رشته های فراروان شناسی، روان شناسی، روان پزشکی و طب بیمارستانی (EN) مطالعه می‌شود و بسته به باورهای افراد، تفسیرهای مختلف از دیدن موجودات گوناگون تا تجربه های زندگی و نورها و تونل های گزر و... صورت گرفته است. در سال ۱۹۸۱، بنیادی با عنوان انجمن جهانی مطالعات نزدیک به مرگ بنیاد گشت. این سازمان جهانی از پژوهش های دانشورزانه که پیرامون بعد جسمانی، روان شناسی، اجتماعی و روحانی تجربه های نزدیک به مرگ انجام می گیرد، پشتیبانی کرده و آنها را تشویق می کند. این سازمان در مجله ی پژوهش های نزدیک به مرگ و خبرنامه ی نشانه های زندگی نیز جستارهایی در قلمروی این موضوع منتشر می کند. در دهه ی ۱۹۹۰، "ریک استراسمن"، طی پژوهشی که بر روی داروی روان گردان دی متیل تریپتامین (DMT) در دانشگاه نیومکزیکو انجام داد، به این نتیجه رسید که ترشح مقدار فراوانی از DMT از غده ی صنوبری کمی پیش از مرگ یا نزدیک به مرگ، عامل پدیده ی تجربه ی نزدیک به مرگ است.
DMT هورمونی در تن انسان می باشد که تنها دو بار در کل عمر ترشح می شود یعنی در آغازه ی زایش و هنگام مرگ و تزریق این ماده در حال حاضر جزو اعتیادهای خطرناک در افراد شناخته شده و همچنین به خاطر بردن انسان به حالت خلسه و دیدن عجایب خلسه به سبکی هنری به نام هنر DMT مشهور گشته است. در این حالت و مصرف دی ام تی، فرد از خود بی خود گشته و رویای شفاف و عدم وابستگی به جسم و ماده و تجربه ی نزدیک به مرگ را تجربه می کند. این هورمون در آزمایش های گوناگون مورد استفاده بر روی افراد قرار گرفته که معمولن دارای تجربه ها و احساس های مشترک بوده اند. ماده ی دی ام تی در جنگل های گرمسيری استراليا و آمريكای نیمروزی از صمغ یک درخت ویژه گرفته می شود. در گزشته بومی ها به ویژه در آمازون، نوشيدنی اين ماده را تهيه می كردند و برای ارتباط با ارواح و مراسم مذهبیشان آن را می نوشيدند. نشئگی اين ماده بیشینه ۱۰ دقيقه است و حدود يك گرم از آن برای ۳۰ تن كافی است.
به گفته ی افراد مصرف كننده، با مصرف اين ماده تونل زمان باز می شود. ربط این ماده به غده ی صنوبری و چشم سوم اشاره شده از زمان باستان نکته ی جالب این مورد می باشد. در پاییز ۲۰۰۸، سام پرنیا (Sam Parnia) و همکاران یک پژوهش گسترده موسوم به "مطالعه ی آگاه" (AWARE Study) را آغاز کردند، با این هدف که مشخص شود آیا آگاهی در بیرون از جسم مادی وجود دارد یا نه. این پژوهش که بزرگ ترین پژوهش تکمیل شده پیرامون بررسی علمی پدیده ی تجربه ی نزدیک به مرگ است و چندین پژوهشگر در بیمارستان های چندین کشور اروپایی و آمریکایی در آن نقش داشتند، بر روی ۱۵۰۰ بازمانده ی ایست قلبی انجام شد. نتایج پژوهش پس از نهایی شدن در اکتبر ۲۰۱۴، در مجله ی "احیا" منتشر شد. با وجود گستردگی پژوهش، نتایج آن قاطعانه نبود و برداشت های گوناگونی از نتایج آن شده است.
به گفته ی افراد مصرف كننده، با مصرف اين ماده تونل زمان باز می شود. ربط این ماده به غده ی صنوبری و چشم سوم اشاره شده از زمان باستان نکته ی جالب این مورد می باشد. در پاییز ۲۰۰۸، سام پرنیا (Sam Parnia) و همکاران یک پژوهش گسترده موسوم به "مطالعه ی آگاه" (AWARE Study) را آغاز کردند، با این هدف که مشخص شود آیا آگاهی در بیرون از جسم مادی وجود دارد یا نه. این پژوهش که بزرگ ترین پژوهش تکمیل شده پیرامون بررسی علمی پدیده ی تجربه ی نزدیک به مرگ است و چندین پژوهشگر در بیمارستان های چندین کشور اروپایی و آمریکایی در آن نقش داشتند، بر روی ۱۵۰۰ بازمانده ی ایست قلبی انجام شد. نتایج پژوهش پس از نهایی شدن در اکتبر ۲۰۱۴، در مجله ی "احیا" منتشر شد. با وجود گستردگی پژوهش، نتایج آن قاطعانه نبود و برداشت های گوناگونی از نتایج آن شده است.
سپس پرنیا و همکارانش پژوهش دیگری موسوم به "مطالعه ی آگاه ۲" را آغاز کردند که بهبود یافته ی پژوهش پیشین بود. این پژوهش نیز قرار است در مراکز درمانی مستقل گوناگون و بر روی ۱۵۰۰ بازمانده ی ایست قلبی انجام شود که در ماه می ۲۰۱۷ جمع بندی خواهد شد. در بسیاری از فرهنگ های کهن، رفتن به حالت خلسه یا مکاشفه به روش های گوناگون برای حالات عرفانی صورت می گرفت. نکته ی قابل توجه هم در مصرف دی ام تی و هم در حالت نزدیک به مرگ، این نکته می باشد که بیشتر افراد مورد آزمایش قرار گرفته یا دارای تجربه ی نزدیک به مرگ بودند یا دارای تجربه های یکپارچه و عمدتن یکسانی از این تجربه می باشند و به گونه ای نامفهوم یا غیرشفاف، واقعیتی فراتر از بعد مادی و جسمانی را مطرح نموده اند.
در فرهنگ های گوناگون شامنی، برای ارتباط با عالم غیب از مواد توهم زا استفاده می نمودند. ارتباط عجیبی میان این تجربه و نظریه های جهان پس از مرگ وجود دارد. در روزگار باستان با توجه به بیداری چشم سوم و اشاره های تجربه ی برون رفت از تن به سوی کالبد اختری رخ می داد. مواد توهم زایی همچون اسید و قارچ های جادویی و دی ام تی تازه به شوند به وجود آوردن این حس بدون شناخت عوارض یا فلسفه ی تازه به شوند به وجود آوردن این حس، مصرف این مواد هم اکنون به خاطر به دست اوردن حس خوشایند این تجربه در بین افراد گوناگون شایع گردیده است. از هورمون دی ام تی به عنوان مسئول سفرهای قدرتمند بین کاربران جهان های جداگانه و پل ارتباطی یاد شده است.
دکتر استراسمن نویسنده ی "روح مولکول" توضیح می دهد که مصرف دی ام تی در بیشتر کاربران منجر به دیدن موجودات غیر ارگانیک گشته و بر این باور بوده اند که بیشتر آن موجودات آرامش بخش می باشند. او هچنین بیان می دارد مردم در معرض این تجربه ها بیان کرده اند داده هایی که از راه حواس جسمانی ما در جهان مادی دریافت گردیده، بسیار محدود می باشند و داده هایی که از این راه درک و کسب کرده اند، نسبت به داده های کسب شده از جهان مادی بیشتر به واقعیت نزدیک می باشد و گمان بر این است که زندگی بیشتر از تجربه ی مادی در جریان می باشد. در این تجربه، مغز دی ام تی ذخیره شده در غده ی صنوبری را آزاد می کند که به عنوان مجوزی برای پایان زندگی هم لقب گرفته است. در هر صورت اشاره های فرهنگ های باستانی مبنی بر بیداری چشم سوم بشر و فرهنگ های گوناگون برای تعالی آگاهی بشر و این تجربه ی کسب شده که در حال کشف حقایق بیشتر می باشد، نکته ی قابل تامل در تحقیقات باستانی و عرفانی می باشد.
دکتر استراسمن نویسنده ی "روح مولکول" توضیح می دهد که مصرف دی ام تی در بیشتر کاربران منجر به دیدن موجودات غیر ارگانیک گشته و بر این باور بوده اند که بیشتر آن موجودات آرامش بخش می باشند. او هچنین بیان می دارد مردم در معرض این تجربه ها بیان کرده اند داده هایی که از راه حواس جسمانی ما در جهان مادی دریافت گردیده، بسیار محدود می باشند و داده هایی که از این راه درک و کسب کرده اند، نسبت به داده های کسب شده از جهان مادی بیشتر به واقعیت نزدیک می باشد و گمان بر این است که زندگی بیشتر از تجربه ی مادی در جریان می باشد. در این تجربه، مغز دی ام تی ذخیره شده در غده ی صنوبری را آزاد می کند که به عنوان مجوزی برای پایان زندگی هم لقب گرفته است. در هر صورت اشاره های فرهنگ های باستانی مبنی بر بیداری چشم سوم بشر و فرهنگ های گوناگون برای تعالی آگاهی بشر و این تجربه ی کسب شده که در حال کشف حقایق بیشتر می باشد، نکته ی قابل تامل در تحقیقات باستانی و عرفانی می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر