زنده یاد پزشک رامین پور اندرجانی...
زاده ی ۱۹ خرداد ۱۳۶۲ در یکی از محله های شمال غربی شهر تبریز، پزشک و سرباز وظیفه بود. بر فارسی و ترکی و به زبانهای انگلیسی و فرانسوی هم تسلط داشت و به شعر و ادبیات علاقه مند بود. هفت سال در مرکز استعدادهای درخشان تبریز تحصیل کرد؛ در ۱۳ سالگی برنده ی جایزه شعرای جوان شد و در پانزده سالگی مقام نخست جشنواره ی علمی خوارزمی را کسب کرد. در سال ۱۳۸۰ با رتبه ی ۱۰۶۹ وارد دانشکده ی پزشکی اردبیل شد و با انتقال به دانشگاه تبریز در سال ۱۳۸۷ با عنوان شاگرد اول از این دانشکده دانش آموخته شد.
در سال ۱۳۸۷ به عنوان پزشک وظیفه به فاتب (فرماندهی انتظامی تهران بزرگ) معرفی شد و یک روز در هفته برای معاینه زندانیان به بازداشتگاه کهریزک اعزام می شد. او در ناآرامی های پس از به اصطلاح انتخابات خرداد ۱۳۸۸ در مدت سه هفته چار بار برای درمان بازداشت شدگان به بازداشتگاه کهریزک فراخوانده شد.
بر اساس کیفر خواست دادگاه متهمان کهریزک، در پی درگزشت سه تن از بازداشت شدگان در کهریزک، مسئولان آن بازداشتگاه تلاش کردند برای سرپوش گزاشتن روی علت مرگ آنان، پزشک وظیفه ی مامور در کهریزک را مجبور کنند در گزارشش علت درگزشت قربانیان را مننژیت ذکر کند، اما او نپذیرفت و پس از آن پای او به عنوان شاهد به پرونده کشیده شد.
در جریان تحقیقات نمایندگان در خصوص کشتار و شکنجه در بازداشتگاه کهریزک، او با حضور در کمیته ی ویژه ی مجلس شورای اسلامی چنین شهادت داد:
در سال ۱۳۸۷ به عنوان پزشک وظیفه به فاتب (فرماندهی انتظامی تهران بزرگ) معرفی شد و یک روز در هفته برای معاینه زندانیان به بازداشتگاه کهریزک اعزام می شد. او در ناآرامی های پس از به اصطلاح انتخابات خرداد ۱۳۸۸ در مدت سه هفته چار بار برای درمان بازداشت شدگان به بازداشتگاه کهریزک فراخوانده شد.
بر اساس کیفر خواست دادگاه متهمان کهریزک، در پی درگزشت سه تن از بازداشت شدگان در کهریزک، مسئولان آن بازداشتگاه تلاش کردند برای سرپوش گزاشتن روی علت مرگ آنان، پزشک وظیفه ی مامور در کهریزک را مجبور کنند در گزارشش علت درگزشت قربانیان را مننژیت ذکر کند، اما او نپذیرفت و پس از آن پای او به عنوان شاهد به پرونده کشیده شد.
در جریان تحقیقات نمایندگان در خصوص کشتار و شکنجه در بازداشتگاه کهریزک، او با حضور در کمیته ی ویژه ی مجلس شورای اسلامی چنین شهادت داد:
"محسن روح الامینی را با وضعیت اسفباری پس از شکنجه های جسمی شدید دو روز پیش از مرگش نزد من آورده بودند. حال جسمی او بسیار وخیم بود و امکانات پزشکی من هم بسیار محدود، ولی آنچه توانستم برای نجات وی انجام دهم، کردم. در همان زمان بود که از سوی مسئولان کهریزک تهدید شدم که در صورت توضیح علت جراحات وارده بر مجروحان کهریزک، از ادامه زندگی باز خواهم ماند...
روز پزشک و یاد و نام یادگار رامین پور اندر جانی و همه ی پزشکان آزاده گرامی باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر