شاید یکی از دلایلی که زنان در سراسر جهان هنوز به حق و حقوق خود نرسیده اند، همین روز جهانی زن در هشتم ماه مارچ باشد. چیزی از پایه و اساس مضحک و نمایشی !!
در ۱۹۱۷، رژیم کمونیستی شوروی به زنان حق رای داد و ۸ اُم مارچ را روز زنان نامید و کمونیست های جهان هم برایش هورا کشیدند و رفته رفته این روز در همه ی جهان بعدها روز جهانی زن نامیده شد. تصور اینکه حکومتی که زن و مرد را مانند بار هندوانه سوار قتار و کامیون می کرد و به اردوگاه های کار اجباری در سیبری و گولاک و مانند آن می فرستاد و هتا برای دهه ها در کانال دستساز ولگا، استخوان آدم پیدا می شد را پیشگام دادن حق و حقوق به زنان بدانیم، خنده دار و تهوع آور است.
حق و حقوق کنونی زنان امروز هم مدیون غرب و لیبرالیسم است نه کمونیسم که اسلن برای کرامت انسانی ارزشی قایل نیست و حق حیاتش را تنها هنگامی به رسمیت می شناسد که آنگونه که برادر بزرگتر می خواهد، بیندیشد، یعنی چیزی در مایه های عمام راحل خودمان !!
"الکساندر سول ژِنیت سین" در کتاب داستانی گزارشی کلاسیک خود با عنوان "مجمع الجزایر گولاک" که خودش سال ها در آنجا به بیگاری مشغول بود، با جزییات واقعیت کمونیسم را به تصویر می کشد، که چیزی بود در مایه های دهه ی شصت (و همین حالا البته) خودمان به توان ده !!
چرا زن ایرانی روزی که حق رای به دست آورد را نه تنها جشن نمی گیرند، که اسلن نمی دانند که کی هست ؟؟ روزی که سرنوشتش را دگرش داد و حسرت طالبانی اداره کردن ایران را بر دل آخوندها بر جای گزاشت.
خلق را تقلیدشان بر باد داد
ای دو صد لعنت بر این تقلید باد...
در ۱۹۱۷، رژیم کمونیستی شوروی به زنان حق رای داد و ۸ اُم مارچ را روز زنان نامید و کمونیست های جهان هم برایش هورا کشیدند و رفته رفته این روز در همه ی جهان بعدها روز جهانی زن نامیده شد. تصور اینکه حکومتی که زن و مرد را مانند بار هندوانه سوار قتار و کامیون می کرد و به اردوگاه های کار اجباری در سیبری و گولاک و مانند آن می فرستاد و هتا برای دهه ها در کانال دستساز ولگا، استخوان آدم پیدا می شد را پیشگام دادن حق و حقوق به زنان بدانیم، خنده دار و تهوع آور است.
حق و حقوق کنونی زنان امروز هم مدیون غرب و لیبرالیسم است نه کمونیسم که اسلن برای کرامت انسانی ارزشی قایل نیست و حق حیاتش را تنها هنگامی به رسمیت می شناسد که آنگونه که برادر بزرگتر می خواهد، بیندیشد، یعنی چیزی در مایه های عمام راحل خودمان !!
"الکساندر سول ژِنیت سین" در کتاب داستانی گزارشی کلاسیک خود با عنوان "مجمع الجزایر گولاک" که خودش سال ها در آنجا به بیگاری مشغول بود، با جزییات واقعیت کمونیسم را به تصویر می کشد، که چیزی بود در مایه های دهه ی شصت (و همین حالا البته) خودمان به توان ده !!
چرا زن ایرانی روزی که حق رای به دست آورد را نه تنها جشن نمی گیرند، که اسلن نمی دانند که کی هست ؟؟ روزی که سرنوشتش را دگرش داد و حسرت طالبانی اداره کردن ایران را بر دل آخوندها بر جای گزاشت.
خلق را تقلیدشان بر باد داد
ای دو صد لعنت بر این تقلید باد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر