خواندید که باز هم ایسا در کلام خود، از مسیحیت به عنوانِ یک مذهب یاد می کند؛ گرچه هتا اگر واژه ی مذهب در سرتاسر انجیل وجود نداشته باشد نیز، باز کم ترین دگرشی در این اصل و حقیقت که مسیحیت یک مذهب است (با توجه به تعریف داتشنامه ی ویکی پدیا از مذهب و تعریف کلی مذهب به عنوان مجموعه آموزه هایی برای رسیدن به خدا و خشنود سازی وی) ایجاد نمی کند.
مغلطه ی "مسیحیت، شریعت ندارد"
نوکیشانِ مسیحی، برای تطهیر باور مذهبیشان، اصرار دارند که به منتقد بقبولانند که مسیحیت دین نیست و دلیل این باورشان نیز، یک جمله ی ساده است: "مَسیحیت شریعت ندارد"؛ حال شَریعت یعنی چه ؟ شریعت به معنای آیین و راه و روش است و در این مورد ویژه، قوانین الهی نیز معنا می شود.
حضرت حافظ درباره ی شریعت می گوید:
"مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن / که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست"؛ حافظ می فرماید که هر کاری دلَت می خواهد انجام بده و تنها در پی آزار و اذیت کسی نباش که در آیین ما، تنها گناه آزار دادن دیگران است.
اکنون آیا به راستی مسیحیت آیین و قوانین الهی ندارد و آیا برای کسی که گفته های مسیح را انجام ندهد (بایدها و نبایدها)، مجازاتی در دید گرفته نشده است ؟ پاسخ بدین پرسش را باید در آیات انجیل جستجو کرد که در زیر برایتان آورده شده است؛ باید توجه کرد که بیشتر دستورات اساسی مسیحیت، در عهد عتیق می باشند و بر اساس کلام ایسا، مسیحیان موظفند تا از قوانین عهد عتیق، همواره پیروی کنند.
ایسا در چند سخن گوناگون درباره ی اهمیت پیروی از قوانین الهی از جمله دستورات عهد عتیق و در باب اینکه این قوانین از سوی خداوند هستند و کلام خدا دگرش نمی کند و همیشگی است، توضیحاتی داده است؛ برای نمونه:
انجیلِ متی، باب پنجم، آیات هفدهم و هجدهم:
"گمان مبرید که آمده ام تا تورات و نوشته های پیامبران را منسوخ (باطل) کنم؛ نیامده ام تا آنها را نَسخ کنم، بلکه آمده ام تا تحققشان بَخشم؛ به شما می گویم تا آسمان و زمین از میان نرود، نقطه یا همزه ای از تورات هرگز از میان نخواهد رفت، تا اینکه همه به انجام رسد".
پس هر که یکی از کوچک ترینِ این اَحکام را بشکند و به دیگران نیز چنین بیاموزد، در پادشاهی آسمان، کوچک ترین به شمار خواهد آمد؛ اما هر که این احکام را اجرا کند و آنها را به دیگران بیاموزد، او در پادشاهی آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.
همانگونه که خواندید، ایسا پیروانش را به اجرایِ دقیق هتا کوچک ترین دستورات عهد عتیق فَرامی خواند و هشدار می دهد که آن کس این قوانین را بشکند و اجرا نکند و دیگران را نیز از انجام این احکام باز دارد، مجازات خواهد شد؛ همین آیه کافی است تا ثابت نماید مسیحیت دارای بایدها و نبایدهاست و یک مسیحی واقعی، بایستی به یکایک گفته های مسیح جامه ی کردار پوشانیده و دستوراتش را اجرا نماید.
انجیلِ متی باب بیست و سوم، آیه ی یک تا سوم می گوید:
"آنگاه ایسا خَطاب به مردم و شاگردان خود چنین گفت: «علمای دین و فَریسیان بر مسند موسا نشسته اند؛ پس آنچه به شما می گویند، نگاه دارید و به جا آورید؛ اما همچون آنان کار نکنید، زیرا آنچه آموزش می دهند، خود به جا نمی آورند»".
مشخص است که در این آیات نیز، ایسا شاگردانش را از پیروی از دستورات عهد عتیق منع نکرده، تنها بدانها می گوید که همچون رهبران مذهبی آن روزگار (آخوندهای یهودی)، به دستورات کردار نکنند؛ به روشنی اگر ایسا مخالف دستورات عهد عتیق بوده و می خواست تا شاگردانش بدانها توجهی نداشته باشند، اینگونه در دفاع از آن قوانین سخن نمی گفت.
برای آشناییتان به چگونگی قَوانین عهد عتیق که هیچ گاه از سوی یک مسیحی رد نمی شوند و مورد نکوهش و نفرت قرار نمی گیرند و همواره با آنان به عنوان آیاتی الهی، با احترام فراوان برخورد می شود، آیه ی زیر را بخوانید:
"انجیل تثنییه، باب سیزدهم، آیات یک تا ده، به روشنی دستور به قَتل و سنگسار کسانی را می دهند که آدمی را دعوت به پرستش خدایانِ دیگری می کنند، هتا اگر آنان همسر، مادر، برادر، فرزند و یا دوست صمیمی باشند، باید با دستان یک فرد با ایمان، به قتل برسند" !!
در ادامه، موضوع اهمیت پیروی از قوانین و وجود بایدها و نبایدها در مسیحیت، توجه شما را به چند آیه ی زیر، جلب می نمایم:
جامعه، باب دوازدهم، آیات سیزدهم و چاردهم:
"پس ختم تمام امر را بشنویم. از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار، چون که تمامی تکلیف انسان این است، زیرا خدا هر کار را با هر کار مخفی، خواه نیکو و خواه بد باشد، به محاکمه خواهد آورد".
به روشنی ایسا مسیح پیروانش را به ترسیدن از خداوند (خودش) و اجرای اوامر و دستوراتش فرامی خواند و هشدار می دهد که او ناظر به همه چیز است و مردمان را محاکمه خواهد کرد.
یوهنا، باب چاردهم، آیه ی پانزدهم:
"اگر مرا دوست بدارید، احکام مرا نگاه خواهید داشت". در این آیه نیز، به روشنی شرط دوست داشتن ایسا و ایمان داشتن به وی که در نتیجه حضور در ملکوت خداوند را به همراه دارد، پیروی کردن از دستوراتِ وی خوانده شده و چنانچه کسی ایسا را دوست نداشته باشد، دستوراتش را نیز اجرا نمی کند".
آغاز یوهنا، باب دوم، آیه ی چارم:
"هر کس بگوید که من او را (مسیح را) می شناسم، اما دستورات را اجرا نکند، دروغگو است و حقیقت در او نیست". در این آیه نیز، مسیح صراحتن لازمه ی وجود ایمان به خود در یک فرد را، اجرای دستوراتش می داند.
انجیل یوهنا، باب چاردم، آیه ی بیست و یکم:
"آن که احکام مرا دارد و از آنها پیروی می کند، اوست که مرا دوست می دارد و آنکه مرا دوست می دارد، پدرم او را دوست خواهد داشت و من نیز او را دوست داشته، خود را بر او ظاهر خواهم ساخت". در این آیه نیز، ایسا مسیح به روشنی از پیروانش می خواهد تا اوامرش را اجرا کنند و تاکید می کند که تنها کسی که دستورات را اجرا می نماید، دوستدار راستین مسیح است.
با توجه به آنچه گفته شد، بدون کم ترین شک و تردیدی، نه تنها مسیحیت یک مذهب است، بلکه دارای قوانین الهی نیز می باشد که اجرای آن دستورات در صورت ایمان داشتن به مسیح و دوست داشتن وی، اجباری است و آنکس که دستورات را اجرا نکند، دوستدار راستین مسیح نمی باشد و جایگاهی در ملکوت خداوند ندارد.
اکنون که بر همگان روشن گشت که مسیحیت یک دین است و آنچه نوکیشان الله پرست زاده ی مسیحی، توتی وار تکرار می کنند، کم ترین پایه و اساسی ندارد و سرفن یک مغلطه و بازی با واژگان به منظور گمراه نمودن انسان خردگرای شکاک می باشد، در بخش های پسیم مقاله، دین مسیحیت از جنبه های گوناگون، به چالش کشیده خواهد شد.
منبع
مغلطه ی "مسیحیت، شریعت ندارد"
نوکیشانِ مسیحی، برای تطهیر باور مذهبیشان، اصرار دارند که به منتقد بقبولانند که مسیحیت دین نیست و دلیل این باورشان نیز، یک جمله ی ساده است: "مَسیحیت شریعت ندارد"؛ حال شَریعت یعنی چه ؟ شریعت به معنای آیین و راه و روش است و در این مورد ویژه، قوانین الهی نیز معنا می شود.
حضرت حافظ درباره ی شریعت می گوید:
"مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن / که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست"؛ حافظ می فرماید که هر کاری دلَت می خواهد انجام بده و تنها در پی آزار و اذیت کسی نباش که در آیین ما، تنها گناه آزار دادن دیگران است.
اکنون آیا به راستی مسیحیت آیین و قوانین الهی ندارد و آیا برای کسی که گفته های مسیح را انجام ندهد (بایدها و نبایدها)، مجازاتی در دید گرفته نشده است ؟ پاسخ بدین پرسش را باید در آیات انجیل جستجو کرد که در زیر برایتان آورده شده است؛ باید توجه کرد که بیشتر دستورات اساسی مسیحیت، در عهد عتیق می باشند و بر اساس کلام ایسا، مسیحیان موظفند تا از قوانین عهد عتیق، همواره پیروی کنند.
ایسا در چند سخن گوناگون درباره ی اهمیت پیروی از قوانین الهی از جمله دستورات عهد عتیق و در باب اینکه این قوانین از سوی خداوند هستند و کلام خدا دگرش نمی کند و همیشگی است، توضیحاتی داده است؛ برای نمونه:
انجیلِ متی، باب پنجم، آیات هفدهم و هجدهم:
"گمان مبرید که آمده ام تا تورات و نوشته های پیامبران را منسوخ (باطل) کنم؛ نیامده ام تا آنها را نَسخ کنم، بلکه آمده ام تا تحققشان بَخشم؛ به شما می گویم تا آسمان و زمین از میان نرود، نقطه یا همزه ای از تورات هرگز از میان نخواهد رفت، تا اینکه همه به انجام رسد".
پس هر که یکی از کوچک ترینِ این اَحکام را بشکند و به دیگران نیز چنین بیاموزد، در پادشاهی آسمان، کوچک ترین به شمار خواهد آمد؛ اما هر که این احکام را اجرا کند و آنها را به دیگران بیاموزد، او در پادشاهی آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.
همانگونه که خواندید، ایسا پیروانش را به اجرایِ دقیق هتا کوچک ترین دستورات عهد عتیق فَرامی خواند و هشدار می دهد که آن کس این قوانین را بشکند و اجرا نکند و دیگران را نیز از انجام این احکام باز دارد، مجازات خواهد شد؛ همین آیه کافی است تا ثابت نماید مسیحیت دارای بایدها و نبایدهاست و یک مسیحی واقعی، بایستی به یکایک گفته های مسیح جامه ی کردار پوشانیده و دستوراتش را اجرا نماید.
انجیلِ متی باب بیست و سوم، آیه ی یک تا سوم می گوید:
"آنگاه ایسا خَطاب به مردم و شاگردان خود چنین گفت: «علمای دین و فَریسیان بر مسند موسا نشسته اند؛ پس آنچه به شما می گویند، نگاه دارید و به جا آورید؛ اما همچون آنان کار نکنید، زیرا آنچه آموزش می دهند، خود به جا نمی آورند»".
مشخص است که در این آیات نیز، ایسا شاگردانش را از پیروی از دستورات عهد عتیق منع نکرده، تنها بدانها می گوید که همچون رهبران مذهبی آن روزگار (آخوندهای یهودی)، به دستورات کردار نکنند؛ به روشنی اگر ایسا مخالف دستورات عهد عتیق بوده و می خواست تا شاگردانش بدانها توجهی نداشته باشند، اینگونه در دفاع از آن قوانین سخن نمی گفت.
برای آشناییتان به چگونگی قَوانین عهد عتیق که هیچ گاه از سوی یک مسیحی رد نمی شوند و مورد نکوهش و نفرت قرار نمی گیرند و همواره با آنان به عنوان آیاتی الهی، با احترام فراوان برخورد می شود، آیه ی زیر را بخوانید:
"انجیل تثنییه، باب سیزدهم، آیات یک تا ده، به روشنی دستور به قَتل و سنگسار کسانی را می دهند که آدمی را دعوت به پرستش خدایانِ دیگری می کنند، هتا اگر آنان همسر، مادر، برادر، فرزند و یا دوست صمیمی باشند، باید با دستان یک فرد با ایمان، به قتل برسند" !!
در ادامه، موضوع اهمیت پیروی از قوانین و وجود بایدها و نبایدها در مسیحیت، توجه شما را به چند آیه ی زیر، جلب می نمایم:
جامعه، باب دوازدهم، آیات سیزدهم و چاردهم:
"پس ختم تمام امر را بشنویم. از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار، چون که تمامی تکلیف انسان این است، زیرا خدا هر کار را با هر کار مخفی، خواه نیکو و خواه بد باشد، به محاکمه خواهد آورد".
به روشنی ایسا مسیح پیروانش را به ترسیدن از خداوند (خودش) و اجرای اوامر و دستوراتش فرامی خواند و هشدار می دهد که او ناظر به همه چیز است و مردمان را محاکمه خواهد کرد.
یوهنا، باب چاردهم، آیه ی پانزدهم:
"اگر مرا دوست بدارید، احکام مرا نگاه خواهید داشت". در این آیه نیز، به روشنی شرط دوست داشتن ایسا و ایمان داشتن به وی که در نتیجه حضور در ملکوت خداوند را به همراه دارد، پیروی کردن از دستوراتِ وی خوانده شده و چنانچه کسی ایسا را دوست نداشته باشد، دستوراتش را نیز اجرا نمی کند".
آغاز یوهنا، باب دوم، آیه ی چارم:
"هر کس بگوید که من او را (مسیح را) می شناسم، اما دستورات را اجرا نکند، دروغگو است و حقیقت در او نیست". در این آیه نیز، مسیح صراحتن لازمه ی وجود ایمان به خود در یک فرد را، اجرای دستوراتش می داند.
انجیل یوهنا، باب چاردم، آیه ی بیست و یکم:
"آن که احکام مرا دارد و از آنها پیروی می کند، اوست که مرا دوست می دارد و آنکه مرا دوست می دارد، پدرم او را دوست خواهد داشت و من نیز او را دوست داشته، خود را بر او ظاهر خواهم ساخت". در این آیه نیز، ایسا مسیح به روشنی از پیروانش می خواهد تا اوامرش را اجرا کنند و تاکید می کند که تنها کسی که دستورات را اجرا می نماید، دوستدار راستین مسیح است.
با توجه به آنچه گفته شد، بدون کم ترین شک و تردیدی، نه تنها مسیحیت یک مذهب است، بلکه دارای قوانین الهی نیز می باشد که اجرای آن دستورات در صورت ایمان داشتن به مسیح و دوست داشتن وی، اجباری است و آنکس که دستورات را اجرا نکند، دوستدار راستین مسیح نمی باشد و جایگاهی در ملکوت خداوند ندارد.
اکنون که بر همگان روشن گشت که مسیحیت یک دین است و آنچه نوکیشان الله پرست زاده ی مسیحی، توتی وار تکرار می کنند، کم ترین پایه و اساسی ندارد و سرفن یک مغلطه و بازی با واژگان به منظور گمراه نمودن انسان خردگرای شکاک می باشد، در بخش های پسیم مقاله، دین مسیحیت از جنبه های گوناگون، به چالش کشیده خواهد شد.
منبع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر