برگرفته از گفتاری پژوهشی از رضا آقا زاده، کارشناس زبان های باستانی
شاید گمان برید تاریخ نگارش یک متن کهن تنها مشخص کننده ی زمان واقعی یک دست نویس باشد و شاید شماره ی هزار سال برای ما شماره ی بزرگی است !! اما در حقیقت هنوز در متون کهن نشانه هایی یافت می شود که دیرینگی واقعی اصل نسک را به هزاران سال پیشتر از روزگار نویسنده می رساند و کافی است با پژوهش های دیگری مانند ستاره شناسی یا زیست شناسی یا علوم دیگر، پی به واقعیت دیرین آن دانش کهن ببریم؛ برای نمونه در متن کهنی از کتاب بندهشن که خود مربوط به هزار سال پیشتر است، می یابیم که ماه های سال از رخ فلک "تیر" آغاز شده که می توان دریافت که شاید روزگاری حدود هفت هزار سال پیش، خورشید نوروزی به جای رخ فلک "گوسپند / بزغاله" از "سرطان / شکارچی ماهر" سر بر می آورده است، که همین می تواند دیرینگی متن کهن بندهش را به بیش از هفت هزار سال پیش برساند، یعنی در همان زمانی که انسان باید در غارها می بوده باشد، اما می بینیم که وافعیت تاریخ گزشته خلاف آن چیزی است که به ما آموخته اند.
یادآوری: می دانیم که بر مبنای حرکت پیشگاهی، زمین حدود هر دو هزار سال رخ فلکی، ۳۰ درجه عقب می افتد. ابوریجان بیرونی در کتاب "آثار الباقیه" همچنین به طالع روزگاران کهن در رخ فلک شکارچی ماهر (Orion) اشاره کرده است. اما امروز برآمدن خورشید نوروزی در رخ فلک گوسپند و نزدیک ماهی روی می دهد که تا رخ فلک شکارچی ماهر بیش از سه رخ فلک فاصله دارد که گزشت این فاصله حدود ۶ تا ۷ هزار سال به درازا کشیده است.
شواهدی دیگر نشان می دهند که نخستین زیجات باقی مانده حکایت از آن دارد که روزگاری طلوع نوروز در رخ فلک شکارچی ماهر بوده است. یکی از این موارد طلوع ستاره ی تیشتر در تیر ماه است که آغاز بارندگی هاست، اما امروز تیر ماه فصل گرم و خشکی زمین است، اما به یقین در هفت هزار سال پیش از این، فصل در آغاز بهار و بارش های پی در پی بوده است.
شاید گمان برید تاریخ نگارش یک متن کهن تنها مشخص کننده ی زمان واقعی یک دست نویس باشد و شاید شماره ی هزار سال برای ما شماره ی بزرگی است !! اما در حقیقت هنوز در متون کهن نشانه هایی یافت می شود که دیرینگی واقعی اصل نسک را به هزاران سال پیشتر از روزگار نویسنده می رساند و کافی است با پژوهش های دیگری مانند ستاره شناسی یا زیست شناسی یا علوم دیگر، پی به واقعیت دیرین آن دانش کهن ببریم؛ برای نمونه در متن کهنی از کتاب بندهشن که خود مربوط به هزار سال پیشتر است، می یابیم که ماه های سال از رخ فلک "تیر" آغاز شده که می توان دریافت که شاید روزگاری حدود هفت هزار سال پیش، خورشید نوروزی به جای رخ فلک "گوسپند / بزغاله" از "سرطان / شکارچی ماهر" سر بر می آورده است، که همین می تواند دیرینگی متن کهن بندهش را به بیش از هفت هزار سال پیش برساند، یعنی در همان زمانی که انسان باید در غارها می بوده باشد، اما می بینیم که وافعیت تاریخ گزشته خلاف آن چیزی است که به ما آموخته اند.
یادآوری: می دانیم که بر مبنای حرکت پیشگاهی، زمین حدود هر دو هزار سال رخ فلکی، ۳۰ درجه عقب می افتد. ابوریجان بیرونی در کتاب "آثار الباقیه" همچنین به طالع روزگاران کهن در رخ فلک شکارچی ماهر (Orion) اشاره کرده است. اما امروز برآمدن خورشید نوروزی در رخ فلک گوسپند و نزدیک ماهی روی می دهد که تا رخ فلک شکارچی ماهر بیش از سه رخ فلک فاصله دارد که گزشت این فاصله حدود ۶ تا ۷ هزار سال به درازا کشیده است.
شواهدی دیگر نشان می دهند که نخستین زیجات باقی مانده حکایت از آن دارد که روزگاری طلوع نوروز در رخ فلک شکارچی ماهر بوده است. یکی از این موارد طلوع ستاره ی تیشتر در تیر ماه است که آغاز بارندگی هاست، اما امروز تیر ماه فصل گرم و خشکی زمین است، اما به یقین در هفت هزار سال پیش از این، فصل در آغاز بهار و بارش های پی در پی بوده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر